Rijdend door het Atlasgebergte in Marokko mijmer ik over het leven, mezelf, yoga.. wie ik ben, hoe doe ik de dingen die ik doe.. Kleine dorpjes, Berbers die stenen verkopen langs de weg, eettentjes waar rokerige tajines staan te pruttelen, heerlijke geuren, taferelen uit een andere cultuur.
De hemel is vandaag wat diffuus en bewolkt.. wel jammer. Het Atlasgebergte is prachtig en ik gun het onze gasten ook zo om deze prachtige natuur te kunnen zien. Wel een positieve instelling van een van onze gasten, Ard jan een aardige man die voor het eerst met ons mee is, zegt “wel mooi deze bewolking, zo blijft het verrassend wat we straks zullen gaan zien”. Zo kan het ook hé! Na een pauze vlak voor we aan de grote klim beginnen naar de hoogste pas Col de Tichka 2260 m hoog, gaan we weer op weg. Reizen, onderweg zijn… altijd in beweging, innerlijk en uiterlijk.
Voor de 9e keer in Marokko, ook nu weer met een mooie groep mensen. Vanmorgen vroeg in de eerste ochtendmeditatie heb ik ze gevraagd “wat heeft je doen besluiten om mee te gaan naar Marokko, je dit avontuur met jezelf aan te gaan”?
Ga jij regelmatig op avontuur met jezelf, wat kom je tegen in de innerlijke ruimtes van je hart?
Daar waar je jezelf terug vindt.
Als de wolken opzij schuiven….